Opstandingskerk/Kolenkit - rijksmonument

De Opstandingskerk, beter bekend als 'De Kolenkit', werd in 1955-1956 gebouwd naar een ontwerp van M.F. Duintjer. Opdrachtgever was de Nederlands hervormde gemeente van Amsterdam-West. Het ontwerp is een ankerpunt geworden in de ontwikkeling van de Nederlandse kerkbouw van de wederopbouw. Het markante, strak belijnde silhouet van de getand vormgegeven kerkruimte en de 48 meter hoge driehoekige, aan de bovenzijde schuin afgesnoten, toren zijn, vroeger meer dan nu, in hoge mate beeldbepalend voor de situatie ter plaatse. De hoge en rechthoekige kerkruimte wordt gevormd door coulissewijs geplaatste verticale muurelementen van rode baksteen met van vloer tot plafond lopende stroken glas daartussen. De richting van de muurelementen is zó geplaatst dat een wisselend en welhaast mystiek licht naar binnen valt en een bijzonder ruimtelijk effect wordt bereikt. Het serene karakter van de kerkzaal wordt mede tot stand gebracht door de afgewogen en sobere inrichting, met wit stucwerk en veel licht hout, van het liturgische gedeelte in de halfronde afsluiting.

Behalve de kerk en een pastorie behelsde de opdracht ook de bouw van een wijkcentrum dat deels onder en tegen de kerkruimte werd gerealiseerd. De bestaande hoogteverschillen in het maaiveld zijn gebruikt om in het gebouw 2 niveaus te creëren met elk een eigen ingang. Kerkzaal en wijkcentrum waren elk berekend op 450 personen. Het relatief complexe bouwprogramma heeft geresulteerd in een samenhangend en bijzonder levendig ensemble.