Gastblog van het Amsterdamse Bos - Reacties

Een echt bos heeft geheimen. Soms geheimen die verder teruggaan dan het bos zelf. Maar in het 85-jarig bestaan van het Amsterdamse Bos zijn er ook allerlei geheimen toegevoegd. Veelal publieke geheimen en vaak ook verborgen schatten die nooit bedoeld waren om geheim te zijn. Soms zelfs integendeel. Elke keer als ik er op eentje stuit, krijgt het Bos weer extra glans voor me. Laat ik er een paar verklappen.

Steen
Zo ontdekte ik een paar jaar geleden verschillende herdenkingsstenen op het gemaal aan de Koenenkade. Een daarvan was daar met veel trots in 1938 geplaatst om het 300-jarig bestaan van de Koenensluis te vieren. Door het hek om het gemaal was die steen al jarenlang slecht zichtbaar, en nu is hij tijdelijk echt verborgen geraakt achter de defosfateringsinstallatie van waterschap Rijnland. Wel een mooi geheimpje, maar spannend is het vooral of het met die installatie gaat lukken om de blauwalgproblemen van de Amstelveense Poel te verhelpen.

Bunker
Geheimzinnig is ook de nog niet toegankelijke schuilkelder uit de Koude Oorlogperiode toen een atoomaanval werd gevreesd. In 1966 is voor het personeel deze ondergrondse bunker in het Bos gebouwd. Een klein tweekamerappartementje, dat je via een luik, een trap en een douche kon bereiken. Dat laatste om eerst het radio-actieve stof af te spoelen. Je moet er toch niet aan denken dat je daar met enkele tientallen collega’s voor weken of maanden opgesloten zou zitten. Zeker ook omdat ik er naast de douche geen toilet kon vinden. Een dingetje dat opgelost moet worden voordat de bunker een nieuwe spannende functie kan krijgen.

Boom
Wat in de vergetelheid is geraakt, is het plan om bij de aanleg van het Bos vanuit alle gematigde streken van de wereld bosgemeenschappen aan te planten. Maar dat is wel deels uitgevoerd. Aan dat plan heeft het Bos een bijzondere walnoot te danken, de Amerikaanse grijze walnoot. Een echt kroonjuweel voor het Bos. Hij bloeit nu, en over twee maanden hangen er notentrossen in de boom.

Eiland
Het Vogeleiland in het Amsterdamse Bos heb ik afgelopen september al bezongen (Nieuwe bomen op het Vogeleiland). De fantastische sfeer daar profiteert er natuurlijk van als we het plekje een beetje geheim houden, maar gun je iedereen.

Nieuwe Wildernis
De Schinkelpolder is bij de aanleg van het Amsterdamse Bos in tweeën gedeeld. Het noordelijke deel van de polder werd het zuidelijke deel van het Amsterdamse Bos (het deel tussen de A9 en de N231, de Bosrandweg). In 1999 is nog een stukje van de Schinkelpolder bij het Amsterdamse Bos gekomen. Dat noemen we nu het Schinkelbos. Veel bezoekers van het Bos lijken niet te beseffen dat hiermee een uniek stukje nieuwe wildernis naast de deur ligt. Ruig en rustig, maar vooral ook een lust voor het oor. Als je even stil blijft staan of op een bankje gaat zitten, hoor je van alles. Ik kwam er met Pasen voor de blauwborsten, maar die hielden waarschijnlijk net siësta. En net als wanneer je naar paaseieren zoekt je juist allerlei andere zaken vindt, hoorde en zag ik heel veel leuks dat ik anders gemist zou hebben.

Om nog een geheim te verklappen, ik ben helemaal geen (vogel-)geluidsexpert en dat geeft niks. Ook voor de amateur is er veel te horen en te herkennen. Zoals de koekkoek, en de kikkers. Ook het geluid van de fazant is niet te moeilijk. En als je een kijkertje meeneemt, zie je flink wat zingende vogels gewoon herkenbaar in de boom zitten, zoals fitis, roodborsttapuit en groenling. Mooi, maar echt fantastisch vind ik de baltsroep van de dodaars, wel omschreven als een gezellig hinnikende triller. Ik kreeg er geen genoeg van, en zij gelukkig ook niet.

Oranjetipje
Zo genietend van de dodaars fladderde er een oranjetipje langs, een prachtig vlindertje. Ik geef de tip snel door: Geen zin in de drukke stad op Koningsdag, kom dan naar het Schinkelbos. Daar kom je helemaal van bij.