Gastblog van het Amsterdamse Bos - Bijdragen oktober 2017

We genieten deze weken weer volop van mooie herfstkleuren in het Bos. Steeds weer nieuwe bomen trakteren ons op spetterende kleuren totdat de bladerloze takkentijd ingaat. Ook een mooie tijd overigens.

Zonder al die blaadjes vallen andere dingen weer veel beter op. In het Schinkelbos zie je daardoor nu al dat sommige struiken echt bommetjevol rozenbottels zitten.

En in het oudere Bos gaan de naaldbomen weer extra opvallen. De sparren, dennen en taxussen blijven immers groen in de winter.  Maar niet alle naaldbomen van het Bos blijven groen. De watercipres en de moerascipres vallen juist in de herfst extra op omdat ze dan bruin worden. Vooral aan de waterkant kan dat een indrukwekkend gezicht zijn.

Wacht niet te lang om dat te bekijken, want voor je er erg in hebt zijn ze net zo kaal als de meeste loofbomen. Ja, als de meeste. Dat lees je goed. Want er is een geliefde inheemse loofboom, die juist de hele winter zijn bladeren houdt. Eentje die bijna iedereen wel kent. Maar daarover een volgende keer.

Trek eerst de wandelschoenen aan en doe mee aan de herfst-fotowedstrijd: www.amsterdamsebos.nl/nieuws-0/2017/fotowedstrijd. Ik mag niet meedingen, maar je maakt kans op roem en smakelijke prijzen.

In hun gele herfsttooi zijn de zwarte walnoten rond het Bloesempark nu op hun mooist. En extra leuk: aan deze jonge bomen zitten dit jaar zelfs al enkele noten.

De Amerikaanse zwarte walnoot is een neefje van de Europese okkernoot waar onze gewone walnoten aan komen. Zwarte walnoten zien er heel anders uit dan de walnoten uit de winkel. Ze zijn ook veel harder, maar je kunt ze prima eten. Tenminste, als je ze weet te kraken.

Er staan overigens ook gewone walnotenbomen rond het Bloesempark. Prachtige bomen, die naarmate ze ouder worden nog mooier worden. Helaas zien ze er nu tijdelijk meer uit als slecht geplukte kippen. En zitten er (nog) geen noten aan. Maar voor de toekomst belooft het wat.